(oorlogsverhaal)
Met een woord vooraf van René Mertens, erevoorzitter van Heemkundige Kring Belledaal en een tweede woord vooraf van Leo De Ryck, voorzitter van dezelfde kring.
1991, eigen beheer, geïllustreerd met foto’s en documenten.
“Ons schoon leven is uit!” Dit schreef Frans Neuckermans uit Essene (nu deelgemeente van Affligem in Vlaams-Brabant) aan zijn verloofde, toen de legerleiding hem in de lente van 1940 naar het front stuurde, ergens langsheen het Albertkanaal op het grondgebied van de toenmalige gemeente Kanne.
De vooroorlogse troebele sfeer op het politieke niveau bracht voor de soldaten uit ons land een periode met zich van onzekerheid en van angstig afwachten van wat ging komen. De anders bedoelde uitspraak van Frans zou weldra harde werkelijkheid worden. In de morgen van de 10de mei 1940 zou voor vele jonge mannen hun mooi leven letterlijk ‘uit’ zijn, ook voor Frans. Hij viel samen met nagenoeg al zijn compagniegenoten onder het vuur van het oprukkende Duitse leger.
De flarden van het gebeuren die in het geheugen van de familie en bij zijn vrienden van toen nog voortleven heb ik bij elkaar gepuzzeld. Ik bezocht het gewezen slagveld, waar vergrauwde monumenten nu nog herinneren aan de ravage die de Duitse inval hier aanrichtte. Ik raadpleegde documenten en archieven en moest vaststellen dat ik eigenlijk, na vijftig jaar, maar weinig archiefmateriaal terugvond van deze toch belangrijke gebeurtenis.
Toch lukte het om de persoon Frans Neuckermans te situeren in de context van het begin van de Tweede Wereldoorlog in ons land.
Inhoudsopgave:
– Op zoek naar het verleden
– De democratie op de helling
– Slechte weersomstandigheden
– De laatste regels
– Een beetje genealogie
– Jongen, het is oorlog
– Blijf bij ons
– Van her naar der
– In beestenwagons
– De misnoegde divisie
– Vergeten
– Naar het slagveld
– Oorlog is erg
– Ons schoon leven is uit